Okumak – İkra

Koca Koca İnsanlar Olduk.

Nice İnsan Tanıdık.

Her İnsanın Kusurlu Olduğunu, Kusursuz Bir İnsanın Olamayacağını Farkettik. Çünkü En Başta Kendi Kusurlarımız Olduğunu Bizzat Gördük, Tecrübe Ettik. Ve Anladık Ki, Her İnsanın Bambaşka Bir Yaşam Mücadelesi ve Bununla Gelişip Büyüyen Düşüncesi, Tarzı ve Ciddi Anlamda Onu Etkileyen Çevresi Olduğu Gördük.

Gördükleri ve Yaşadıkları Karşısında Ne Kadar Dik Durabildiğini Ancak Tecrübelerle Şahit Olduk.

Her İnsanın Kendince Sınandığını, Ağırlığınca Yükü Omuzladığını Gördük. Bazısı Fazla Bazısı İse Sanki Hiç Sorunu Yokmuş Edasında Nefes Aldığına Da Şahit Olduk. Oysa Herkesin İç Dünyasında Kopan Fırtına, Gurur ve Kibir Duvarından Aştığında Farkedilir Hale Geliyordu.

Ona Buna Laf Yetiştiren, Her Konuda Ahkam Kesen Bizler, Elbette Kendi Kusurlarımız Altında Gün Be Gün Eziliyor Ancak Bu Eziklik Hissi, Egomuzu Canlı Tutmamıza Yarıyordu. Ben Güçlüyüm Edasında Hatta Kusurlarım Yok Denecek Kadar Az Diyebiliyorduk İç Dünyamızda, Sesimiz Gür Çıkmasada.

Kendi Sorunlarımız İçerisinde Nefes Almaya Çalışırken, Bunalıyor, İsyan Ediyor, Tüm Hırçınlığımızı Diğerlerinden Çıkartıyoruz. Öyle Bir Hal Geliyor Ki, Sanki Taşıdığımız Yükün Aslında Herkesten Çok Daha Ağır Olduğunu Düşünüyoruz. Sanki Tüm Dünya El Birliği Etmiş Üstünüze Üstünüze Geliyor. Bu Sebeple Ne Yaparsak Yapalım Hep Kendimizi Haklı Görüyoruz. Çünkü Verdiğini Düşündüğümüz Savaş Çetin ve Acımasız.

Ama Gün Geliyor, Öyle Bir İnsanla Tanışıyoruz Ki, Bırakın Kendi Derdinizi, Tüm Dünya Derdi Hafif Kalıyor Onun Yanında. Aynı Senin, Benim Gibi Bir İnsan Ama Yaşadıkları Herşeyden Daha Ağır Diye Düşünüyoruz. O Zaman Anlıyoruz, Ya Da Anlamaya Çalışıyoruz. Herkes Aslında Kendi Dünyasında Yaşıyor.

İşte O Zaman Farkediyor ve Anlıyoruz Ki, Kendi Derdimiz Aslında Bir Hiçmiş. Onca Söylendiğimiz Şeylerden Utanıyoruz. Çekinmesek, Çok Şükür Halime Demek İstiyoruz. Yani Aslında Söylenmenin, Küfür Gibi Olduğunu Yaşayarak Görüyoruz.

Herşeye Rağmen Onca Tecrübe Edilenlerin Akabinde;

İnsanların Kusurlarını  Ortaya Dökmek İçin Deşmek Veyahut Uluorta Gezen Kusurları Şamar Oğlanına Çevirmekten De Geri Duramıyoruz. Pişkince İnsanların Kusurlarını Alay Konusu Etmek, Onları Toplum İçerisinde Yaymak ve Yerden Yere Vurmak Üzerine Sanırım Üstümüze Yok.

Dedik Ya Koca Koca İnsanlar Olduk! Ama Sanmayın Ki Bu Kocalık Sadece Yaş İle Alakalı. Zamanın Kalite Göstergesi Olan Üniversite Okumak, İyi Bir Pozisyonda Çalışmaktan Bahsediyoruz. Çünkü Tüm Bunları Yapanlar Sözüm Ona Koca Koca İnsanlar Yani Bizler. Dışarıdan Baktığında Hadi Canım Sende Diyeceğin İnsanların Ağzı Gevşek Şekilde Ki, Davranışlarını Gördükçe Aslında Toplumsal Olarak Ne Halde Olduğumuzu, Okumanın Sadece Okullarda Senelerce Diz Çürütmek Olmadığını Anlıyoruz. Hayat Okulu Denen Müsbet Tecrübelerin Birikimi Bile Çoğu Zaman Yersiz, Yetersiz ve Çaresiz Kalıyor.

İşte O Zaman Anlıyorsun Ki, İlk Emir Olan OKUMAK Neymiş ve Nasılmış..

Vesselam. (KBÇ)